Op 30 december heeft het Outbreak Management Team een nieuw advies uitgebracht aan het kabinet. Hierin vermelden zij onder andere: "Verder adviseert het OMT het testbeleid van kinderen < 12 jaar gelijk te stellen met dat van kinderen > 12 jaar. De gevolgen voor de praktijk zullen de komende week worden uitgewerkt.” Het baart mij ernstige zorgen dat men nu ook kinderen onder de 12 jaar wil gaan testen. Zeker omdat men de zeer invasieve en uiterst onbetrouwbare PCR-test gebruikt.
De PCR-test is uiterst onbetrouwbaar, omdat deze enkel de aanwezigheid van een bepaald stukje RNA van het SARS-CoV-2 virus aantoont. Althans, dat is de bedoeling. Als dat daadwerkelijk gebeurt, dan is daarmee het nog steeds de vraag of de positieve uitslag van de test afkomstig is van een actief RNA (actieve besmetting), inactief RNA (besmetting in het recente verleden), of van opgeslagen RNA in de nucleotide cellen van ons afweersysteem (besmetting in het verdere verleden). De realiteit wijst verder uit dat ook bij het SARS-CoV, het MERS-CoV en het HCoV-NL63 virus een positief resultaat geeft. Ook zijn er verhalen bekend, waarbij de PCR-test afgenomen via de neus een positief resultaat geeft, maar een dag later afgenomen via de mond/keel een negatief resultaat afgeeft. Hiermee is de betrouwbaarheid van deze test op zijn minst discutabel te noemen.
De minister van Volksgezondheid, Hugo de Jonge, wil echter nog steeds deze test als leidend zien. Hiermee komt vervolgens een ander heikel punt om de hoek kijken. Er worden absolute aantallen positieve resultaten genoemd. Deze worden als leidend gezien. Echter, wanneer we deze afspiegelen tegen het aantal afgenomen tests en tegen de bevolking van ons land, dan komen de percentages positief getesten ver onder de 1% te liggen. We hebben het over percentages rond de 0,2% van de Nederlandse bevolking. 0,2% positieve resultaten, waarbij er eigenlijk voor de accuratesse van het beeld onderscheid gemaakt moet worden tussen de actieve en inactieve positieve resultaten. Want mensen die besmet geweest zijn, worden nu ook in die grote hoop positieve testresultaten meegenomen als ‘besmettingen’. Terwijl zij niet langer besmet zijn.
En met een dermate discutabele test wil de minister nu, op advies van het OMT, onze kinderen gaan testen bij klachten. Het is niet langer voldoende om de maatregel “bij klachten blijf je thuis” te hanteren. Nee, onze minister wil nóg verder gaan. Hij wil het lichaam van onze kinderen gaan aantasten middels deze test-verplichting. Ik noem het verplichting, ook al is dat het (nog) niet. Want als we kijken naar wat er maanden geleden gebeurde, dan moeten we ons wel degelijk zorgen gaan maken. Toen was het ook: bij klachten blijven we thuis. Héb je klachten, dan adviseren we je om je te laten testen. Korte tijd later werden deze testen bij klachten verplicht.
Waarom maak ik mij zorgen? In 2020 is er een wetsvoorstel ingediend, de Wet Deelgezag. Deze wet is na de consultatie niet meer te volgen: het is niet bekend of deze wet is aangenomen of niet. Voor wat ik online kan vinden, moet ik er vanuit gaan dat deze wet niet is aangenomen. Echter wordt er op verschillende scholen wel naar verwezen op het moment dat ik vragen stel over het laatste uitgebrachte advies van het OMT en het voornemen van het kabinet om onze kinderen bij vermoeden te gaan testen, desnoods op school buiten de ouders om. En dát is iets wat ik als vader niet kan verkroppen!
Waar is de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, van de levensovertuiging, van het lichaam? Waar houdt het op, minister Hugo de Jonge? Hoe durft u de gezondheid van onze kinderen in gevaar te brengen met deze test? Niet gevaarlijk? U beseft dat met deze test er een wattenstaafje tegen de bloed-brein barrière geschuurd wordt? Hoeveel gevallen zijn er niet bekend waarbij mensen letsel opgelopen hebben bij de afname van de PCR-test?! Hoeveel fragmenten kom je op de diverse social media niet tegen waarbij de wattenstaaf doordrenkt met bloed weer uit de neus naar buiten komt?!
Ik begrijp het best wel; als minister van gezondheid moet u over de gezondheid van een heel land waken. Daarbij kunt u het belang van één individu niet boven dat van de massa stellen. Dat snap ik wel. Maar ik denk ook dat u het met me eens bent, als ik zeg dat u daarbij wel gebruik moet maken van maatregelen die een minimale impact op ons leven hebben. Maatregelen die in verhouding staan tot hetgeen we proberen te beteugelen. Maatregelen die efficiënt, effectief en proportioneel zijn. Maatregelen en middelen die betrouwbaar en veilig zijn. En dat is nu juist hetgeen dat u mij mag uitleggen: hoe is het testen van kinderen veilig, effectief en proportioneel? Volgens mij stevent u met deze laatste concoctie regelrecht af op een massa rechtszaak op grond van artikel 300 van het Strafrecht en artikel 30 van het UVRM: mishandeling en schending van de mensenrechten!
Bronnen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten